[wpseo_breadcrumb]

ایمپلنت در بیماران دیابتی

آنچه می خوانید...

دیابت بیماری راحتی نیست و اکثرا بیماران مبتلا به این مشکل باید در شرایطی خاص آن را کنترل کنند. بیماران مبتلا به دیابت دغدغه های مختلفی در مورد بیماری خود دارند از جمله آن که اکثر آن ها نگران سلامت دهان و دندان خود هستند و در  صورت آسیب های دندانی و از دست دادن دندان به سختی می توانند آن را جایگزین کنند.این موضوع در ارتباط با ایمپلنت و دیابت نیز صادق می باشد. در این مقاله به بررسی ایمپلنت دندان در بیماران دیابتی می پردازیم.

ایمپلنت برای بیماران دیابتی قابل انجام است؟

به طور کلی در بیماران دیابتی در صورتی که میزان قند خون آن ها در محدوده ی طبیعی باشد، امکان انجام ایمپلنت دندان برای آن ها وجود داشته و شانس درمان با افراد عادی برابر است. این در حالی است که برای افرادی که میزان قند خون آن ها در محدوده ی طبیعی نیست احتمال بروز التهاب و عفونت بالا می باشد و می تواند مشکلات جدی را برای این بیماران به وجود بیاورد. روند ترمیم زخم در بیماران دیابتی کند تر از افراد عادی می باشد و می تواند درمان ایمپلنت را در صورت عدم کنترل شدن بیماری به تعویق بیاندازد.

 چه عواملی باید بعد از ایمپلنت در بیماران دیابتی کنترل می شود؟

در صورتی که ایمپلنت برای بیمار دیابتی انجام شود باید حتما از آنتی بیوتیک ها برای عدم عفونت استفاده شود و به طور مرتب دهان و ناحیه ی ایمپلنت شده با استفاده از دهان شویه ی کلرهگزیدین، سرم های شست و شو و یا ژل های کلرهگزیدین شست و شو داده شود. باید توجه داشت که این مراقبت ها باید به طور مرتب و بدون وقفه انجام شود تا احتمال بروز عفونت را به حداقل برساند. عدم توجه به این مراقبت ها می تواند عوارض و عواقب بدی برای بیمار داشته باشد.

چرا مراقبت های ایمپلنت برای بیماران دیابتی ضروری است؟

بعد از آن که ایمپلنت در استخوان قرار گرفته است و منتظر هستیم که محکم شود، قند خون می بایست در فاز کنترل شده باشد تا احتمال عفونت و تاخیر در ترمیم به حداقل برسد. کنترل قند خون برای بیماران مبتلا به دیابت نباید یک امر مقطعی باشد و افراد مبتلا باید تلاش کنند میزان قند خون را در محدوده ی طبیعی حفظ کنند تا از بروز عوارض افزایش قند خون در سایر اندام ها به خصوص دهان و دندان جلوگیری شود.

منع ایمپلنت برای کدام بیماران است؟

برای بیمارانی که بهداشت دهان را نمی توانند رعایت کنند و یا دارای پوسیدگی دندان و عفونت های فعال لثه هستند، بیماران مبتلا به دیابت و افرادی که قند خون کنترل نشده دارند، انجام ایمپلنت توصیه نمی شود. در بیماران دیابتی که قندشان تحت کنترل نیست، درمان ایمپلنت نه تنها موفق نیست بلکه احتمال عفونت و التهاب لثه نیز وجود دارد. بیمارانی که قند کنترل شده دارد در درمان ایمپلنت با افراد دیگر تفاوتی ندارند.

چه مواردی بر روی روند کاشت ایمپلنت برای افراد مبتلا به دیابت تاثیر گذار است؟

  • انتخاب بهترین دکتر ایمپلنت دندان و نحوه ی تشخیص
  • سیگاری بودن یا نبودن فرد مبتلا
  • سوء مصرف الکل یا زیاده روی در نوشیدنی های حاوی الکل
  • میزان سلامتی عمومی
  • آمادگی جسمی بیمار

روش های مختلف کاشت ایمپلنت برای بیماران دیابتی

در صورتی که در دهان فضای خالی دندان ها وجود داشته باشد، می تواند باعث آزار بیماران در هنگام غذا خوردن و…. شود. اما باید به این نکته توجه داشت که در صورت ابتلا به دیابت، کاشت ایمپلنت تا حد قابل توجهی به بیمار و شرایط بدنی وی بستگی دارد. درصورتی که بیماران بهداشت دهان و دندان خود را رعایت کنند و یک  رژیم غذایی مناسب داشته باشند می توانند برای تمام عمر از وجود دندان هایی قرار گرفته بر پایه ی ایمپلنت لذت ببرند. باید توجه داشت که کاشت دندان و یا ایمپلنت روش های مختلفی دارد که قبل از انتخاب هرکدام از آن ها با توجه به شرایط جسمی تان بهتر است با متخصص دندان پزشکی خود صحبت کنید. در این مقاله به بررسی برخی از این روش ها برای آشنایی بیشتر می پردازیم:

کاشت دندان با تکنیک All on4:

این روش به طور کلی برای بیمارانی استفاده می شود که همه ی دندان های خود را از دست داده اند. در این روش در فک های بالا و پایین 4 عدد پایه ایمپلنت با ارتفاع زیاد گذاشته می شود که تاج های دندان روی آن ها قرار می گیرد. این روش برای افرادی که دندان های خود را از دست داده اند از کاشت تک ایمپلنت بهتر می باشد.

کاشت مینی ایمپلنت:

در صورتی که تنها یک دندان دچار افتادگی شده باشد، می توان از روش کاشت مینی ایمپلنت استفاده کرد. باید توجه کرد که این روش راه دائمی برای پر کردن جای خالی دندان نیست و نیاز به تعویض و تعمیر مداوم دارد به همین دلیل این نوع از ایمپلنت ها برای بیماران دیابتی توصیه نمی شود. علاوه بر موارد گفته شده مینی ایمپلنت ها می توانند منجر به عفونت لثه شده و دردسر های زیادی را برای بیماران مبتلا به دیابت به همراه بیاورد.

ایمپلنت فوری یک روزه:

این روش نیز هرچند برای افراد بدون زمینه ی بیماری دیابت بسیار مفید است اما برای خود این بیماران توصیه نمی شود. در این فرآیند دندانپزشک بعد از کشیدن و در آوردن دندان یک پایه ایمپلنت در جای خالی می گذارند. به دلیل آن که زمان می برد تا ایمپلنت به استخوان فک جوش بخورد احتمال بروز عفونت وجود دارد و به همین دلیل برای بیماران دیابتی روش مناسبی نخواهد بود.

استفاده از پل و پروتز:

بریج دندان به همراه پروتزها می توانند به صورت موقتی جای دندان خالی را پر کنند. این بریج ها به همراه ایمپلنت نیز می توانند مورد استفاده قرار بگیرند. هر چند برای بیماران دیابتی توصیه می شود که به تنهایی از بریج ها برای پر کردن جای خالی دندان استفاده شود.

مزایای ایمپلنت دندان برای بیماران دیابتی

1. ایمپلنت های دندان التهاب، تحریک، حساسیت لثه، زخم و عفونت هایی را که معمولا در دندان های مصنوعی یا آسیب دیده شایع است، ندارد.

2. رژیم غذایی افراد دیابتی حاوی مقدار زیادی غذاهای تازه و کامل، میوه و سبزیجات پر فیبر است که خوردن آن ها نیاز به وجود دندان های قوی و محکم دارد. دندان های مصنوعی این قابلیت را ندارند، در حالی که ایمپلنت ها به دلیل آن که در استخوان فک جوش می خورند به اندازه ی کافی محکم هستند.

3. ناراحتی های ناشی از دندان های مصنوعی باعث کمتر خوردن و یا خوردن غذاهای نامناسب در افراد به خصوص در بیماران دیابنتی می شود که می تواند بر کنترل سطح قند خون اثر جدی ای بگذارد. اما عملکرد ایمپلنت ها دندان شبیه دندان طبیعی بوده و مشکلی را ایجاد نمی کند.

بیشتر بخوانید=> آیا ایمپلنت دندان درد دارد؟

۱
۲
۳
۴
۵
میانگین امتیازات ۵ از ۵
از مجموع ۱ رای

اشتراک گذاری مطلب:

دکتر محمد نجفی

جراح ومتخصص بیماری های لثه و ایمپلنت های دندانی د‌ارای بورد تخصصی، استادیار دانشگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *